Je hebt verschillende partijen die voor het akkoord en tegen het akkoord zijn. De partijen die voor het akkoord zijn, zijn het zat en willen rust in de tent ter grootte van Colombia. De oppositie, ofwel, de nee-stemmers willen wel vrede maar niet op deze manier. Dit weekend wordt er gestemd of het volk nu ‘voor’ of ‘tegen’ de uitvoering van het vredesakkoord zal zijn maar waar wij in Nederland ook nieuwsgierig naar zijn, is wat er eigenlijk gebeurt met Tanja Nijmeijer. De FARC is weg, maar hoe zit het met Tanja Nijmeijer? Na vier jaar onderhandelen is Tanja het guerilla-leven beu en wil zij het normale leven weer oppakken.
Het is maandag 26 september. In het zonovergoten Cartagena wordt de vredesverklaring ondertekend. Er wandelen mensen dansend door de straten, kritische oudjes staan op een hoek te bespreken hoe het verder moet in Colombia en FARC-leider Rodrigo Londoño Echeverri vraagt Colombia nog even vergiffenis voor de pijn die hij voor altijd in de harten van de nabestaanden van zijn slachtoffers heeft achtergelaten.
De Twentse Tanja Nijmeijer strijdt ondertussen al dertien jaar mee met de FARC, maar houdt zich nu bezig met de toekomst van de terreurgroep. Deze toekomst van de FARC ligt in de politiek. Daar vallen we gelijk met de deur naar binnen, want ja… De FARC wordt een politieke beweging. Tien jaar mogen zij niets inbrengen, maar leren zij hoe het er aan toe gaat in een democratie.
In het korte interview dat ze had met dagblad Trouw, die meewandelt naar het gebied waar de FARC actief was zegt ze: “Dit is het gebied waar ik het grootste deel van mijn tijd als guerrillera heb rondgelopen”. Deze plaats was eerder geheim, maar na de ondertekening bestaat dit niet meer als leefomgeving van de FARC. Het gebied kijkt uit over de hoogvlakte van Yari (Caquetá). “Het is heel fijn om hier weer terug te zijn, zeker voor een gelegenheid als deze, namelijk de opmaat naar de omvorming van de beweging tot een politieke partij”.
Nijmeijer rent van vergadering naar vergadering en geeft zelden interviews. Over het vredesakkoord zegt de 38-jarige: “We zijn er heel erg tevreden over”. Je wilt altijd meer, maar als het akkoord goed geïmplementeerd wordt, komen er echt veranderingen”. “Of hier een halve eeuw strijd met honderdduizenden doden voor nodig was? “Dat zou ik best een trieste conclusie vinden”.
In haar kamp is ze onder haar schuilnaam “Alexandra” bekend en berucht. “Als ik tussen dit circus loop trekken mensen hun telefoon om foto’s en video’s te maken”. “Ik heb daar niet om gevraagd en vind dit niet fijn”. “Het is niet zo dat ik een carrière als zangeres heb opgebouwd.” “Anderzijds kan ik als buitenlander aan internationale media misschien beter uitleggen wat de FARC is, en wat het vredesakkoord inhoudt”.
“Mijn geweten is echt schoon”
Nijmeijer wil niet praten over de overgangsrechtspraak die nog op de kalender staat. Hierin wordt er specifiek ingegaan op de (mis)daden die bepaalde personen binnen de FARC hebben begaan. “Ik weet heel goed welke rol ik heb gespeeld en mijn geweten is echt schoon”. “Mijn advocaten zeiden ook dat het beter was om mijn mond hierover te houden tegen journalisten”.
Toekomst
“Het meest rare moment was het moment dat ik naar Havana ging voor de onderhandelingen en mijn geweer voor het eerst achterliet”. “Dat ding voelde voor mij echt als een lichaamsdeel”. “In Havana heb ik soms gezocht naar een geweer, want vergat dat ik deze in Colombia had gelaten”. “Er is nu vrede en we kunnen vooruit kijken, de FARC gaat nu de politiek in”. “Niet dat ik dit zo graag wil, maar als het moet, dan moet het”.
Als haar gevraagd wordt over haar toekomstplannen, heeft ze hier wel een idee bij: “Ik blijf in ieder geval in Colombia. Ik ben echt gaan houden van de guerrilleros, van Colombia en haar bevolking. Ik heb zoveel verhalen gehoord, zoveel ellende gezien en wil dat die mensen een beter leven krijgen. Hopelijk kan Colombia op een dag een voorbeeld zijn voor andere landen. Misschien een native gedachte, maar daar droom ik van.”
“Ik blijf in ieder geval in Colombia om mee te helpen met het opbouwen van een betere maatschappij”. “Ooit, zou ik wel willen terugkeren naar Nederland. Ik zou wel weer eens Nederlands om mij heen willen horen, landschappen zien en natuurlijk mijn familie. Al is dat op dit moment niet mogelijk”. Voor Nijmeijer is het niet mogelijk om te reizen naar Europa omdat ze op een internationale opsporingslijst staat en ze aan de V.S. uitgeleverd kan worden als zij uitreist. Ze wordt gezocht door Interpol voor ontvoeringen, wapengebruik en aansluiting bij een terroristische organisatie.
“Als de FARC definitief demobiliseert dan vertrek ik naar Cauco. Dat is een plattelandsgebied met veel armoede. Ik ben bereid om hier Engelse les te geven. Op deze manier kan ik bijdragen aan de strijd van de volkeren in de wereld.”
foto ANP