Tanja Nijmeijer is geboren op 3 februari 1978 in het Twentse Denekamp. Ze groeide op in een Rooms-Katholiek gezin en volgde een VWO-opleiding aan het Twents Carmel College in Oldenzaal. Tijdens haar middelbare schooltijd droomde zij ervan om kloosterzuster te worden. Na haar VWO studeerde ze Romaanse talen en culturen aan de Rijksuniversiteit Groningen. Tijdens deze studie verloor ze haar Katholieke geloof in god en werd naar eigen zeggen overtuigd Atheïst met zeer rechtlijnige ideeën over het leven. Op die manier riep ze nogal eens weerstand op omdat ze mensen uitdaagde en tegen hen inging om te kijken ‘hoever ze kon gaan’.
Laatste nieuws is dat ze een belangrijk onderdeel uitmaakt van de vredesonderhandelingen in Havana, Cuba. Samen met Farc-leider Rodrigo Londono probeert ze nader tot president Santos te komen. Dit heeft recentelijk succes gehad want er is een bilateraal vredesakkoord getekend door beide partijen. Hierdoor laat de definitieve vredesondertekening niet lang op zich wachten. Echter heeft deze Nederlandse echt bloed aan haar handen en zal ongetwijfeld vervolgd gaan worden. In deze Colombiaans.nl Exclusive het verhaal van Tanja Nijmeijer. Van Tukker tot Terrorist.
Ze deed ervaringen op tijdens deze reis die haar motiveerden om terug te keren naar Colombia, nadat ze haar studie zou afronden. Haar familie was hierop tegen, maar kon uiteraard niets doen. Op 15 november 2002 was het zover; ze sloot zich officieel aan bij de FARC. Ze sloot zich aan onder haar schuilnaam Eillen of ook wel Ellen. In Bogotá kreeg ze via vrienden een functie als vertaalster bij Juventud Comunista Colombiana (JUCO). Daarnaast nam ze deel aan de stadsguerilla in Bogotá. Ook wordt ze verdacht betrokken te zijn geweest bij het plaatsen van een brandbom in het openbaar vervoer, bomaanslagen tegen een politiebureau en supermarkten en de plaatsing van een mijn.
De eigenaar van de plaatselijke sportartikelenfabriek liet zich niet afpersen en vervolgens plaatste Nijmeijer daar hoogstpersoonlijk een bom. Hierbij raakten zestien mensen gewond. Spijt van haar daad had ze niet. “De middenstander weigerde de belasting voor de revolutie te betalen”, was het enige wat ze zei. Echter vond zij JUCO niet radicaal genoeg en gaf de voorkeur aan het echte werk want ze wilde bij de echte strijders horen. Ze vroegen haar of ze voor een cursus de jungle in wilde gaan. Hier werd ze gestationeerd in het departement Meta. In de buurt van gemeente La Uribe. Ze werd de secretaresse van commandant Luis Antonio Lozada Gallo A.K.A. Carlos Lozada
2001: de terugkeer naar Colombia
In 2001 maakt ze een rondreis door Colombia met de protestmanifestatie genaamd: ‘Caravana por la Vida’ om internationale aandacht te vragen voor de slechte positie van de boerenbevolking in Colombia. De meest schrijnende situaties van sociaal onrecht waren echter door de FARC in scene gezet.
Videobeelden
Opeens verschenen er in 2003 videobeelden van haar terwijl ze vertaalt wat drie Amerikaanse gevangenen te vertellen hebben tegen commandanten van de FARC. De Amerikanen omschreven haar later als anti-Amerikaans en zeer actief meewerkend en meedenkend met de FARC. Daarnaast nam ze deel aan diverse gevechtshandelingen.
Een ex-FARC-lid die haar in 2005 ontmoette zegt: “Haar beweegredenen waren mij totaal niet duidelijk, ze was erg op zichzelf, maar niet gedemoraliseerd of verveeld”. In 2005 werd ze niet met de naam Eillen aangesproken maar met Alexandra of Tanja. Tijdens haar verslag van de Caravana por la Vida gebruikte ze al eens Alexandra. Ze gaf ondertussen op een gemotiveerde wijze de cursussen Engels en radiocommunicatie. Omdat zij door de FARC echter als “buitenlandse” werd gezien had ze geen speciale privileges.
Nijmeijers dagboek
In de zomer van 2007 op 18 juli wordt er bij een aanval op het FARC-kamp een computer buitgemaakt met zeer waardevolle informatie. De computer is officieel eigendom van commandant Carlos Lozada. Op de computer staan strategieën, infiltratieplannen van universiteiten, geplande aanvallen maar ook het dagboek van Nijmeijer. De informatie uit het dagboek wordt geheim gehouden. Het enige wat hierover naar buiten lekt is dat de tekst overkomt als: “Tanja is niet echt gedemoraliseerd, maar wel ontevreden over het gedrag van haar meerderen”. Nijmeijer heeft moeite met gezag.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken erkent het bestaan van Nijmeijer
De werking van het ministerie van Buitenlandse Zaken blijft bijzonder. En niet in de positieve zin. In eerste instantie blijken zij totaal niet op de hoogte te zijn naar Nijmeijers activiteiten als terrorist. Dit ondanks haar familie drie jaar (!) eerder contact heeft gezocht met de Nederlandse ambassade in Bogotá. De familie van Nijmeijer wilde geen zoektocht maar informeerde bij het Rode Kruis naar de mogelijkheden om haar op het spoor te komen. Wellicht kon het Rode Kruis erachter komen of Nijmeijer na de aanval op het kamp nog in leven was of dat zij in het ziekenhuis was. Dit leverde niets op.
Bezoek van moeder
De familie van Nijmeijer vraagt om rust
Op 6 september 2007 vragen de ouders van Nijmeijer om mediastilte bij de NOS. De familie vertelt dat zij al jaren wisten dat Tanja meedeed met de FARC, maar niets vertelden omdat zij hun dochter niet in gevaar wilden brengen. Daarnaast gaf de familie van Nijmeijer aan geschrokken te zijn over de publicatie van haar dagboeken.
In het najaar van 2007 proberen journalisten van NOVA tevergeefs een ontmoeting met Tanja Nijmeijer te hebben. Raúl Reyes, de tweede man van de FARC, deelt mee: “Tanja is vrij, we zitten op dit moment in een behoorlijk druk belegerd gebied, maar als Tanja voor een tijd terug zou willen naar Nederland om haar familie te bezoeken staat zij hier vrij in”. De vraag is of dit werkelijk op zo’n ‘makkelijke’ manier mogelijk is.
De inhoud van het dagboek lekken
In november 2007 lekken gedeelten van de inhoud van het dagboek van Tanja Nijmeijer toch en worden zelfs vertaald in het Engels en Spaans. Het doel hiervan is om buitenlanders te ontmoedigen om zich aan te sluiten bij de FARC. Ook de FARC krijgt het dagboek in handen en is niet bepaald blij. Nijmeijer wordt in hechtenis genomen en berecht. Normaliter heeft de FARC maar één straf voor hoogverraad en dat is een executie. Zeker omdat ze een buitenlandse is.
Het nut van Nijmeijer
De FARC ziet desondanks het hoogverraad wel het nut van Nijmeijer in. Naast dat zij een aantal talen beheerst, iets dat in Colombia in de categorie ‘wonderen’ valt, is zij ook in staat om op hoger niveau mee te denken bij strategieën. In februari 2008 meld de Colombiaanse Semana dat er een FARC-propagandafilm komt met Nijmeijer als hoofdpersoon.
Hierin zou Tanja dan niets dan goeds moeten zeggen over de FARC. De deelname van Nijmeijer zou dan onderdeel zijn van een “voorlopige straf”. Een maand later zou de krijgsraad dan een definitieve straf uitspreken. Dit bericht in de Semana werd door de betrokkenen echter ontkent.Op 12 mei 2009 wordt Tanja Nijmeijer met 44 anderen aangeklaagd door het Colombiaans Openbaar Ministerie wegens rebellie tegen de staat Colombia.
De documenten en voorwaarden lekken uit. In het document wordt beschreven dat Tanja Nijmeijer twee mogelijkheden heeft. Ze geeft zich over of aan en dan wordt ze uitgezet naar Nederland om daar haar straf uit te zitten. Of ze besluit om de FARC vrijwillig te verlaten, dan zou ze kunnen profiteren van een Amnestie-regeling en niet vervolgd worden in Colombia.
Radiostilte…
De ouders van Tanja hadden in december 2009 wel de hulp nodig van de media. Via de Wereldomroep deden haar ouders in december 2009 een oproep aan Tanja om een teken van leven te geven. Sinds 2006 hadden zij niets meer van hun dochter vernomen.
In het begin van 2010 besluiten Tanja’s moeder en zus samen met een vertrouwenspersoon het gebied te bezoeken waar hun dochter gestationeerd is. Hun dochter zou nu de vertrouwenspersoon zijn van FARC-baas Mono Jojoy. Via de legerradio zou Tanja’s moeder en zus een boodschap uitbrengen met adviezen en tips hoe te handelen als ze nu zou vluchten.
Meer media-aandacht
De IKON zond op 18 mei 2010 een documentaire uit over Tanja Nijmeijers leven en later verscheen er een boek over haar. Later dat jaar, op 1 augustus meldde El Tiempo dat Nijmeijer was overgeplaatst.
De commandant Jojoy en zijn groep werden op de hielen gezeten door het Colombiaanse leger en zou Nijmeijer uit veiligheidsredenen hebben overgeplaatst.
Kort hierop verschijnt er een videoboodschap van Tanja Nijmeijer. Ze toont zich hierin zeker en vastberaden en deelt officieel mede: “Ik ben strijdster van de Colombiaanse Revolutionaire Strijdkrachten en zal dat blijven tot de overwinning of tot de dood”.
Een maand later wordt Mono Jojo samen met 20 andere strijders bij een aanval van het leger gedood. In eerste instantie vermelt de media ook de dood van Tanja Nijmeijer. Maar na forensisch onderzoek was het lichaam van Nijmeijer niet aanwezig. Ook nu wordt er een computer in beslag genomen en hierop staat een e-mail te lezen van april 2010 waarin Carlos Lozada vertelt aan collega commandant Jojoy dat ze beiden instemmen om Tanja Nijmeijer te gebruiken om de FARC internationaal meer aanzien te geven.
Aangeklaagd in de Verenigde Staten
In december 2010 wordt ze samen met zeventien andere FARC-leden aangeklaagd voor terrorisme. Dit gebeurde naar aanleiding van de ontvoering van drie Amerikanen. Het vliegtuig van de Amerikanen maakte in 2003 een noodlanding in een gebied waar toevallig net de FARC gelegerd was. De FARC komt hierachter en pikt hun op. De Amerikaanse piloot en een Colombiaan worden direct geëxecuteerd en de andere drie Amerikanen gegijzeld.
Deze drie Amerikanen worden tijdens Operacion Jaque, vijf jaar later, samen met Betancourt bevrijd. Tanja Nijmeijer en de anderen worden in de Verenigde Staten aangeklaagd voor maximaal 60 jaar.
Deelname aan de vredesbesprekingen
In oktober van het jaar van 2012 wordt Tanja Nijmeijer toegevoegd aan het onderhandelingsteam dat de vrede gaat bespreken in Oslo. Later is ze bij het gesprek in Cuba aanwezig. In Havana verklaarde zij tegenover The Guardian dat ze ernaar streeft om voor de FARC internationaal en binnen Colombia actief te blijven. Of dit nu op een gewapende of op een meer vreedzame wijze ging.
Hoewel Nijmeijer medelijden had met de gijzeling van Amerikaans journalist Marc Gonsalves in 2003, vertelde ze dat dit een hoger doel dient. “De FARC en de armen zijn slachtoffers van de regering”. “De FARC maakt slachtoffers die dienen voor een hoger doel” zei ze. De journalist Gonsalves omschreef Tanja Nijmeijerlater als een ‘doorgewinterde terroriste’.
De vredesbesprekingen zijn nu, na al die jaren, nog steeds bezig. Het Colombiaanse volk snakt naar rust en vrede. Echter, wanneer je kritische en eerlijke soldaten van het Colombiaanse leger spreekt zullen zij aangeven dat er helaas nooit echte vrede komt. Dit vanwege het simpele feit dat er simpelweg, te veel geld in om gaat.
Vrede is een luxe, die weinig landen zich kunnen veroorloven. Mocht de FARC en de Colombiaanse regering daadwerkelijk tot een definitief wapenstilstand komen, is het de vraag welke groepering dan klaar staat om de plaats van de FARC in te nemen. Ook is het de vraag of de FARC 100% zal stoppen met hun activiteiten, die zich sterk heeft verlegd naar de zeer lucratieve drugshandel. Want waar verslaafden zijn, is er een markt.