La Guajira, een wereld van grote verschillen

Door: Maarten Hertog

Kom laten we eens naar een woestijn gaan. Waarom niet? Vaak is er veel meer te zien dan je denkt. Gaaf! Maar welke woestijn in de wereld dan? Nou, daar wil ik een bijzondere aan toevoegen. Deze ligt in Colombia. In het land van tropisch klimaat en salsa? Ja, precies daar. En het meteen ook een gebied waar ik het wereld toneel van dit moment terug gezien vanuit allerlei perspectieven. Een bijzondere ervaring die ik nu hier ga delen. Ik neem je mee naar La Guajira!

Om te beginnen de locatie. Het departement (zoals wij provincies kennen) heet La Guajira. Dit ligt helemaal is het noord-oostelijke puntje van het land. Het lijkt zelfs over Venezuela heen te kruipen. Inderdaad, dat is het land wat zich op dit moment in een diep dal zit. Misschien wel het diepste dal van de geschiedenis van dit land.
Door de ligging en combinatie van natuurverschijnselen heeft de regio van La Guajira nauwelijks regen en wordt het bestempelt als een woestijn. En dan een woestijn wat grenst aan de zee. Hierdoor kan je al rennend van de woestijnduinen de zee in duiken. Tevens zijn hierdoor bijzondere landschappen te bewonderen.

Dat Venezuela dichtbij ligt is te zien in de stad Uribia. Mensen komen uit Venezuela om brandstof te verkopen en allerlei eten te kopen om weer mee terug te nemen. Je krijgt er geen onveilig gevoel, maar brandstof wat vanuit Coca Cola-flessen wordt verkocht is wel weer een nieuwe ervaring. Dit wordt gedaan omdat brandstof voor bijna niks verkocht wordt in Venezuela.

Vervolgens wordt het de grens over gesmokkeld en wordt het voor een veel lagere prijs in Colombia verkocht. En dat alles met een flinke winstmarge. Een situatie die aan de grens voor onveiligere situatie zorgt. Wat je vaker ziet in de wereld: waar olie is gebeuren gekke dingen.

Ik vraag me dan af… Wie gaat er wonen in La Guajira en waarom? Van oorsprong, zoals in meerdere delen van Zuid-Amerika, woonde hier al een inheemse bevolking. In deze regio heten ze de Wayuu. Zij maken wijs gebruik van de materialen die ze om zich heen hebben. Zo maken zij hekken en muren van de kern van cactussen.

Na de komst van de Spanjaarden is ook in dit gebied wat verandert. De lokale bevolking wordt gerespecteerd, maar ook worden er veel materialen uit de grond en uit de zee gehaald. Zo wordt er onder andere gas gewonnen voor heel Colombia en Venezuela. Ook door de combinatie van zon voor het verdampen en de zee om te hoek wordt als het zout van Colombia hier gewonnen. Een mooi proces waarbij het zout / zoute water op een bepaald moment roze kleurt. Je zou denken dat de mensen hier meer dan genoeg geld hebben.

Helaas is dit niet het geval. Veel geld gaat naar mensen die hier niet wonen. Hierdoor is dit het gebied met een van de meest arme inwoners van Colombia die een rijk grondgebied onder hun voeten hebben. Tijdens de reis wordt je hiermee geconfronteerd en hoop je dat je geld goed terecht komt. Een contrast wat je vaker ziet in de wereld: rijke grond, arme mensen.

Een ervaring van naar dit gebied reizen was vanuit Santa Marta via Riohacha naar het uiteindelijk Punta Gallinas, het meest Noordelijkste puntje van het Zuid-Amerikaanse vaste land. Het begint in een stad wat populair is onder de reiziger en schitterende palmstranden bezit. Via een weg langs de zee zijn we naar Riohacha gegaan om vanuit daar door te reizen. In deze rustige en veilig strandplaats voel je al dat het grotere toerisme achter je hebt gelaten. Het is een van die steden die nog niet populair is en dat je daardoor een nog echte lokale ervaring hebt.

Eenmaal voorbij Riohacha gaat de transitie echt beginnen. Het landschap gaat van de laatste delen tropisch over in een gebied wat meer bij Afrika past, dan bij Zuid-Amerika. Met de ervaring van Botswana op zak voelde het voor mij alsof de safari weer begonnen was. Hier zul je dan niet de “Big 5” tegenkomen, maar wel krokodillen en bijzondere vogels, zoals flamingo´s. Deze brengen dit bijzondere landschap tot leven. Een landschap waar zelfs bomen in zout water groeien.

Verblijven kun je comfortabel doen in allerlei hostels / hostels waarbij je heerlijke verse vis kan eten en in de avond naar de prachtige sterrenhemel kan kijken. Het is bizar hoeveel sterren je wel niet ziet als er geen luchtvervuiling om je heen is. In dit gebied ben je helemaal weg van de bewoonde wereld en de uitzichten zijn er eindeloos. Gezien de ligging is er bijna elke avond een schitterende zonsondergang. Gaaf dat dit soort plekken nog bestaan in een wereld die steeds voller wordt gebouwd. En Colombia heeft nog veel van dit soort mooie plekjes!

Het reizen ging vooral per auto en gids (aanrader voor veiligheid), maar daarnaast was ook de mogelijkheid om een boot en motor te pakken om bepaalde gebieden verder in te gaan om weer meer dieren te spotten en verlaten stranden te bezoeken voor een mooie zonsondergang.

De toekomst van het departement heeft ook een mooi verhaal. Het doel is om het verder te laten groeien. Er zijn ideeën om directe vluchten te hebben vanaf de Nederlandse eilanden. Wordt het dan vol met resorts? Waarschijnlijk niet, want de mensen zijn alleen voor basic hostels / hotel. Hierdoor blijft de pure ervaring van dit bijzondere gebied bestaan. Laat dit een mooi voorbeeld zijn voor meerdere plekken in de wereld.

Maarten Hertog
– Colombiaans.nl

Meer informatie

– Reisverhaal Go2Colombia Anne: La Guajira deel 1: Waarom en hoe gaan?
– Reisverhaal Go2Colombia Anne: La Guajira deel 2: The other story…