Jorge steekt s’morgens al vroeg de straat over om nog even snel een bak koffie te kopen. Hij koopt de tinto bij de broodjeszaak schuin tegenover zijn werk. Hij weet dat hij weer een lange werkdag tegemoet gaat. Komen zijn leerlingen ook vandaag weer opdagen?
Na een zijn bak tinto (zwart met suiker) ziet hij zijn collega voor de winkel staan, nou ja winkel, het is meer een combinatie tussen een bakker en een snackbar. Zijn collega staat te roken. “Bueñas” zegt hij tegen z’n collega die met een knikje zijn groet beantwoordt.
“Alles goed?” vraagt hij aan zijn collega die Leonardo heet. “Muawh, kon beter. ik ben gister voor Richardo ingevallen, die had geen zin om les te geven”. “Het is al de 10e keer dat ik in moest vallen”. “Daarnaast heb ik ook gewoon mijn eigen klas nog”, zegt Leonardo. “Tja, zolang ze de werktijden niet goed handhaven, dan krijg je dat”.
Leonardo schud met z’n hoofd en zegt: “Ik weet het ook niet, maar dat kan niet zo doorgaan”. Als Jorge op zijn klok kijkt, ziet hij dat hij vaart moet maken. Hij is bang dat hij anders niet als eerste in de klas is. Hij denkt dat anders zijn autoriteit weg is. Hij steekt over en zwaait naar leerlingen die hem toe roepen “Hola profe!”.
Bij de deur die meer weg heeft van een garagedeur stompt hij op de deur. Iets wat vaker voorkomt omdat hij anders niet boven het geschreeuw van de spelende kinderen uitkomt. Het luikje gaat open en het ronde gezicht van de beveiligingsbeambte kijkt recht in zijn gezicht, die gelijk zegt “Bueñas profe” en waarnaar de ijzeren deur met een gepiep en gekraak, iet wat een verroeste kluisdeur niet zou misstaan, open.
Als hij over het schoolplein loopt groet hij collega’s en kinderen, maar ook de mensen bij het kleine winkeltje wat op de school gevestigd is. Bij zijn lokaal aangekomen ploft hij neer in zijn kille klas wat meer weg heeft van een schuur dan een leslokaal. Dit leslokaal wordt wat opgevrolijkt word door de vele kleuren op de wand. Zijn bureau, die de tand des tijds heeft doorstaan, legt hij zijn absentielijst neer.
Als zijn leerlingen binnen komen hoopt hij dat ze rustig zijn, want hij heeft geen zin om naar buiten te gaan omdat het daar nu erg warm is. Het beleid van de school zegt namelijk dat ze dan voor straf een rondje om het schoolgebouw moeten rennen. Het vrolijke melodietje uit de luidsprekers galmt over het schoolterrein en hij weet dat zijn werkdag begint.
Carlo
– Colombiaans.nl
