Nederlander in Colombia 30: Rosita

Colombiaans.nl

4 jaar geleden

‘Mijn naam is Rosita en heb in Cartagena een stichting waarmee ik gemotiveerde jongeren een universitaire studie laat volgen’.

In Nederlander in Colombia laten we Nederlanders aan het woord die geëmigreerd zijn naar Colombia en daar inmiddels hun “pan” verdienen. We spreken hen over hun passie en liefde voor Colombia en stellen ze onder andere de vraag waarom zij gekozen hebben voor Colombia. In deze editie spreken we met Rosita. Welkom bij Nederlander in Colombia deel 30.

– Samenstelling: Luis Ernesto van Baren

Wat is jouw naam en woonplaats?

‘Mijn naam is Rosita. Ik zit eigenlijk in twee werelden en woon daarom in twee plaatsen, Rotterdam en Cartagena’.

Wat doe je om jouw ‘pan’ te verdienen?

‘In Nederland ben ik werkzaam als docent binnen het hoger onderwijs. In Colombia heb ik een stichting genaamd The Stories of Love Movement. De stichting richt zich op het ondersteunen van jongeren en hun gemeenschap door middel van het faciliteren van studiemogelijkheden. We richten ons in het bijzonder op het mobiliseren van zeer gemotiveerde jongeren in Colombia en maken het mogelijk dat zij een universitaire studie kunnen volgen, zodat ze een goede start kunnen maken in hun leven en carrière. Binnen dit initiatief leveren de jongeren ook een bijdrage aan de ontwikkeling van hun leefomgeving door aan verschillende projecten te werken. Dit doe ik overigens volledig vrijwillig. Lijkt het je leuk om ons werk te steunen? Lees dan hier de Nieuwsbrief’.

Hoe ben je in Colombia terecht gekomen?

‘Sinds 2012 heb ik Colombia een aantal keren als toerist bezocht. Na mijn eerste bezoek was ik meteen verliefd geworden op het land en wilde ik graag meer van het land zien. In 2017 heb ik daar in het kader van mijn onderzoek een paar maanden gewoond. Toen ben ik ook in aanraking gekomen met de gemeenschap waar ik uiteindelijk de stichting heb opgezet. Sinds 2017 reis ik iedere jaar voor een periode naar Colombia om daar het lokale team en de jongeren te begeleiden en om te netwerken zodat we meer ontwikkelingsmogelijkheden voor onze jongeren kunnen creëren’.

Waarom Colombia?

‘Voordat ik Colombia bezocht, woonde ik tijdelijk in Ecuador. Ik woonde daar in een hostel en kwam voortdurend reizigers tegen. Iedereen sprak lovend over Colombia. Ik werd helemaal enthousiast van hun verhalen en besloot om het land ook maar gewoon te gaan bezoeken. Ze hadden het vooral over hoe mooi en divers het land was, de gastvrijheid van de mensen, het fijne klimaat en hoe de energie daar zo goed was.’

Wat waren jouw verwachtingen en of vooroordelen voor je naar Colombia ging?

‘Gelukkig wist ik toen eigenlijk maar weinig van de geschiedenis van het land. Hierdoor waren mijn vooroordelen vooral gebaseerd op de lovende verhalen van de mensen die ik had gesproken. Ik ging er van uit dat de mensen erg gastvrij en behulpzaam zouden zijn, dat ik mooie landschappen zou zien en lekker zou eten. Ik moest hier en daar wel goed letten op mijn veiligheid, maar ik ging er vanuit dat de kans groter zou zijn dat mensen mij zouden helpen dan dat zij mij zouden beroven.’

Hoe reageerden jouw naasten op jouw plannen?

‘Haha, die waren niet zo blij. Zij kenden vooral de negatieve verhalen. Mijn ouders hebben me zelfs gevraagd of ik toch een ander land wilde overwegen. Maar ja, het was mijn geld en iedereen die daar daadwerkelijk was geweest raadde me aan om wel te gaan. Dus ja… de rest is geschiedenis :). Ondertussen is Colombia razend populair onder de Nederlanders. ’

In welk opzicht heeft Colombia jou verrast positief en negatief?

‘De liefde en de energie van de mensen is zo puur. Liefde, positiviteit en saamhorigheid gaat boven alles. Als ik in Colombia ben, dan heb ik daadwerkelijk het gevoel dat mijn aanwezigheid op deze aarde relevant is. Mensen doen er alles aan om je aanwezigheid te erkennen, je wordt met lieve woorden begroet en het is zo makkelijk om een gesprek met mensen aan te gaan.’

‘Negatief…. ‘Ja’ zeggen en ‘nee/misschien’ doen.
In Nederland zijn we heel direct en vinden we het minder eng om nee te zeggen of feedback te geven ter verbetering van een bepaald gedrag. In Colombia wordt dat in mindere mate gedaan. Bijna iedereen zegt altijd ‘ja’ tegen alles en beloven je in je gezicht dat ze iets gaan doen. 8 van de 10 keer gebeurt dat niet of worden bijvoorbeeld deadlines niet nagekomen. Als iemand ‘ja’ tegen mij zegt, dan ga ik er vanuit dat ze ‘ja’ gaan doen. Kun je dat niet nakomen of komt er iets tussen waardoor het niet meer mogelijk is, laat het dan weten, want dan weet ik dat ik voorlopig niet op je moet wachten. Dit wordt dus heel vaak niet gedaan. Hierdoor worden een heleboel werkprocessen enorm vertraagd en ik word daar helemaal gek van :)’.

Wat vind je het meest leuke, bizarre aan Colombia?

‘Hoe creatief zij zijn met rijst en maïs. Van die twee simpele ingrediënten hebben zij talloze gerechten en drankjes gemaakt. En dat de busmedewerker altijd precies weet hoeveel alle passagiers hebben betaald en wat ze aan wisselgeld terugkrijgen!’

Wat zijn de mindere kanten?

‘Klasisme, racisme, corruptie, ongelijkheid, het trage tempo en dat de digitale infrastructuur voor het regelen van bankzaken een ramp is! Cartagena is een hele ongelijke stad. Overal waar je naartoe gaat word je geconfronteerd met de duidelijke scheiding tussen arm en rijk. Daarnaast worden Afro-Colombianen (en indigenas) al jarenlang systematisch vermoord en achtergesteld in het land. Ik vind het heel moeilijk om daar mee om te gaan.’

Hoe reageert men op jou als buitenlander zijnde?

‘Dubbel. Over het algemeen reageren mensen heel erg enthousiast. Ze vinden mij dan erg interessant en hebben vele vragen over Nederland en mijn reiservaringen. Met taxi-chauffeurs gaan de gesprekken altijd over bekende voetballers en met aardrijkskunde docenten moet ik ineens mijn kennis over dijken en deltawerken gaan verantwoorden! Ondertussen kunnen ze wel zien dat ik alle regels en maniertjes in Colombia ken, dus ik hoef vaak ook geen gringo-prijzen te betalen. Dit verandert echter meteen zodra ik met iemand reis die een witte huidskleur heeft. Dan is er ineens minder ruimte om te onderhandelen.’

‘Echter, vanwege mijn huidskleur merk ik dat mensen het soms moeilijk vinden om mij te plaatsen. Ik kom namelijk op vele plekken waar de gemiddelde Afro-Colombiaan niet snel als ‘klant’ komt. Hierdoor word ik regelmatig achtervolgd in winkels (om er zeker van te zijn dat ik niks ga stelen), reageren mensen verbaasd als ik een cliënt blijk te zijn en ga zo maar door.’

Heb je wat kunnen zien van Colombia en wat vond je hierbij het mooist?

‘Bijna het hele land. Providencia heeft mijn hart gestolen. Als toerist ben ik een enorme fan van de kleine dorpjes. Dus Salento, Filandia, Jardin, Guatapé etc., maar ook de dorpen in Boyacá zoals Raquira, Villa de leyva, Monguí etc. Als local kom ik helemaal tot rust in Santander (en de rest van Quindío). Uitschieters zijn Desierto de Tatacoa, La Guajira en el Pacífico. Cartagena is gewoon thuis, maar ik heb wel een haat-liefde relatie met die stad :).’

Heb je contact met andere Nederlanders in Colombia?

‘Nee. De internationale gemeenschap in Cartagena is erg klein en we zijn allemaal met elkaar bevriend. Ik kom wel veel Nederlandse toeristen tegen, maar ik heb het gevoel dat de meeste expats vooral in Bogotá, Medellin en Pereira zitten. Wel zit ik in verschillende facebook-groepen waardoor ik wel de avonturen van een aantal andere Nederlanders in Colombia kan volgen, ook via Colombiaans.nl. ’

Wat krijg je mee van het lokale nieuws, economie en politiek?

‘Best wel veel. Google en Facebook weten dat ik geïnteresseerd ben in Colombia, dus regelmatig stellen zij verschillende artikelen voor. Daarnaast heb ik veel vrienden binnen de academische en de activisme cirkel en zij houden mij ook up to date. Echter moet ik zeggen dat ik wel een enorme bias heb. Al mijn vrienden zijn ontzettend progressief en strijden voor gelijkheid, dus wat dat betreft is de informatie die ik krijg erg gekleurd. Ik heb binnen mijn kring bijvoorbeeld weinig aanhangers van Duque, dus ik zou me eigenlijk ook moeten verdiepen in wat zij zo enorm in hem waarderen.’

Heb je een favoriete drankje of snack/eten in Colombia?

‘Alles met kokos (vooral limonada de coco en arroz con coco) en plátanos, agua aromática, vegetarische ajiaco en alles wat WOK (Bogotá) verkoopt! Zodra ik in Bogotá land, ga ik altijd zo snel mogelijk lunchen/dineren bij WOK. Tip voor vegetariers: Wok serveert overheerlijke vegetarische sushi!’

Wat mis je aan Nederland?

‘Naast mijn vrienden en familie, mis ik altijd mijn fiets, het gemak van een heleboel dingen, producten/ingrediënten ter vervanging van zuivel en vlees (tegen een betaalbare prijs!) en dat gelijkheid een belangrijke waarde is in onze maatschappij.’

Heb je last van heimwee?

‘Als ik een paar maanden in Colombia ben, dan valt het wel mee. Maar na 5 a 6 maanden begint het wel te kriebelen. Dan moet ik Colombia echt even een tijdje verlaten zodat ik leer om het land weer te missen. Als ik te lang in Colombia blijf, dan ga ik mij irriteren aan een heleboel dingen zoals de ongelijkheid in het land, misogynie, klasisme/racisme, de digitale infrastructuur, de bureaucratie en het tempo van het land. Hetzelfde heb ik ook met Nederland hoor. Ik moet het land af en toe verlaten zodat ik leer om het land weer te missen.’

Rosita
Je las Nederlander in Colombia 30.
Mocht je tips hebben, jouw verhaal willen doen of gewoon reageren? Stuur jouw bericht dan gerust naar info@colombiaans.nl.

Volgende keer:
Andrea – Deze doet ook heel toffe dingen in Colombia

Volg ons op social media!

Wil je niets missen? Krijg jij geen genoeg van Colombia? Volg ons dan via onderstaande kanalen. Wil je als eerste een notificatie op jouw telefoon krijgen? Stuur ons dan een bericht en jouw nummer wordt toegevoegd aan onze database.

* Met het doorgeven van jouw nummer ga je akkoord dat we je gratis berichten via Whatsapp sturen die te maken hebben met Colombiaans.nl, onze diensten, advertenties en producten.

Lees meer Nederlander in Colombia