Tien jaar is hij niet in Colombia geweest. In de documentaire van National Geographic ‘Escobar Exposed’ vertelt de zoon van Pablo Escobar over het leven van zijn vader en laat hij nog nooit eerder vertoonde home video’s en foto’s zien.
Slechts zestien jaar oud was Juan Pablo, ook wel ‘Pablo Junior’ genoemd, toen zijn vader overleed. Midden in zijn pubertijd werd hij geacht volwassen te zijn en voor zijn moeder en zusje te zorgen. Op 2 december 1993 hield Colombia’s nachtmerrie die ‘Pablo Escobar’ heette plotseling op. Hij werd doorgeschoten op het dak van één van de woningen in de wijk América. Juan Pablo die door het leven gaat als Sebastián Marroquín is een andere mening toegedaan. Hij zegt dat zijn vader zelfmoord heeft gepleegd. Dit is het verhaal van Sebastián Marroquín, de zoon van Pablo Escobar.
“Mijn vader was heel creatief in het vinden van innovatieve smokkelmethoden. Hij ‘weekte’ spijkerbroeken in cocaïne en verscheepte deze vervolgens in dozen naar de Verenigde Staten. Vervolgens werd daar de cocaïne uitgehaald en verkocht. De politie kwam hier pas jaren later achter, maar mijn vader weekte toen al de dozen in cocaïne in plaats van de broeken, dus hij was ze vaak net een stap voor”.
Wat is er waar van de uitspraak dat je vader zelfmoord wilde plegen als hij geen miljonair zou worden voor zijn 30e?
“Hij was heel ambitieus inderdaad. Hij zei dit op zijn 23e tegen zijn vrienden. Hij zei letterlijk ‘Ik wil miljonair worden en als ik dit niet bereikt heb op mijn 30e pleeg ik zelfmoord’. Toen hij 29 was had hij dit doel al ruimschoots bereikt.”
Wat denk je dat je vader heeft gedaan voor het imago van Colombia?
“Ik kan niets anders dan toegeven dat mijn vader erg slecht is geweest voor het land. Waar je ter wereld als Colombiaan ook komt, zul je je slecht behandeld voelen omdat iedereen denkt dat je een drugsdealer bent omdat je uit Colombia komt.”
“Dat is ook gelijk het moeilijke van mijn vader. Hij had echt twee gezichten. De krottenwijk Moravia brandde in 1984 volledig af, duizenden gezinnen stonden gewoon op straat en hadden geen huis meer. De gemeente én regering deden niets, niemand deed iets. Mijn vader bouwde de wijk Moravia helemaal op met nieuwe woningen die huisvesting konden bieden aan 5000 gezinnen. Hij bezocht de wijk met enige regelmaat en legde in meerdere moeilijke wijken speel- en trapveldjes aan want hij hield van voetbal. Hij kon dus uiterst gul zijn maar ook uiterst geweldadig. Nu ik voor het eerst sinds 25 jaar door deze wijk loop is het raar om te zien dat ik hier in verschillende winkeltjes met prullaria van mijn vader kan kopen. Pennen, schilderijen, sleutelhangers en foto’s worden het meest verkocht. Nu heerst er rust in deze wijk, maar er schijnen nog steeds gevaarlijke mensen uit de onderwereld te wonen”.
National Geographic slaagt er ook in om de moeder van Sebastián te spreken. María Victoria ‘Tata’ Henao (zie foto hierboven) begint te vertellen over de politieke ambities van haar overleden man. “Begin jaren ’80 had Pablo politieke ambities. Ik was 20 jaar oud toen hij verkozen werd als volksafgevaardigde. Het waren gelukkige tijden en alles leek mee te zitten. Maar ik was ongelukkig en had niet het idee in zijn leven te horen. Ik woonde in een kast van een huis, een heus paleis, maar was alleen. Niemand die bij me was of meehielp om de kinderen op te voeden. Dat heb ik altijd erg moeilijk gevonden. Het leven van mijn man was er een met veel tegenstrijdigheden”.
Met de filmploeg van National Geographic rijdt Sebastián het terrein op van Hacienda Nápoles
“Bijzonder om hier weer te zijn. Vandaag de dag is het een pretpark geworden waar men zelfs entreegeld voor vraagt. Als zoon van Pablo Escobar zal ik nooit betalen want het is mijn huis. Hacienda Nápoles was de grootste droom die mijn vader heeft gerealiseerd en ook één van de grootste bezittingen die hij heeft had. De Hacienda staat symbool voor de macht en ijdelheid die mijn vader had. Hoewel ik relatief kort heb gewoond op Hacienda Nápoles, kan ik het mij vooral herinneren als een gelukkige tijd. Er was geen geweld, mijn vader was jong, rijk en machtig en niemand lette op ons. Het was rustig en dus prettig, want rust is niet te koop. Mijn vader was steenrijk maar had nooit rust. Het was echt een fijn moment uit mijn leven maar die voor mijn gevoel maar 5 minuten op een mensenleven heeft geduurd”.
Rivaliteit in sport
Sebastián: “Ikzelf hield in die tijd veel van motorsport en reed veel op het circuit toen ik ouder werd. Ik reed samen met de soldaten en lijfwachten van mijn vader. De meeste van hen zijn nu overleden. Mijn vader trainde de jonge sicario’s in het motorrijden. Dan ging hij naast hun rijden met een motor en gaf ze een tikje om te zien hoe behendig ze waren om overeind te blijven. Ook reed hij in een auto en moesten de sicario’s proberen hem bij te houden zonder vooraf te weten wat de route was. Mochten de motorrijders talent hebben nam mijn vader ze in dienst en beloonde ze met motoren, vrouwen en geld. Om hun vaardigheden bij te houden gingen zij met mij deelnemen aan verschillende motorrijwedstrijden. Op het toppunt van onze strijd met het Calikartel reden ook zij met een groep mannen mee. We lieten elkaar met rust omdat we zo van de sport hielden, maar was eigenlijk te bizar voor woorden. Want 10 minuten later konden we elkaar op straat tegenkomen en eindigen in een schietpartij.”
‘Papa, wat verdien je?’
“Ik werd ouder en brutaler en vroeg eens aan mijn vader hoe rijk hij eigenlijk was. Hij zei dat hij gestopt was met het tellen van zijn geld. Vervolgens zei de geldbeheerder van mijn vader dat ze wekelijks zo’n 50 tot 70 miljoen dollar moesten tellen. Je moet je dan voorstellen dat er echt mensen fulltime van 8 tot 5 bezig zijn met het tellen van geld. Ze gingen het geld op gegeven moment maar wegen en kochten 25 huizen om deze te gebruiken als opslagplaats voor het geld. Hierin werden hypermoderne kelders en kluizen gebouwd zodat ze het geld konden verstoppen. Mijn vader was zoals ik eerder zei zeer ambitieus. Dat was ook zijn grootste vijand, zijn ambitie. Daarnaast dacht hij dat hij onoverwinnelijk was. Dat dit niet zo was zou hij snel ondervinden tijdens zijn korte politieke carrière.”
Vrouw ‘Tata’ vertelt over die politieke ambities. “Die ambities waren hoog en hij wilde zelfs president van Colombia worden en geloofde dit ook echt. Hij zei dan dat ik zijn ‘First Lady’ zou worden. Ik was realistischer en wist diep in mijn hart dat dit nooit zou gebeuren. Ik vond het moeilijk en luisterde wel, hou van hem en volgens de macho-cultuur moet ik hem steunen maar ik wist dat het niets zou worden. Wat werd Pablo furieus toen hij wist dat hij op gegeven moment niet meer verder kon in de politiek (Pablo Escobar wordt in 1982 verkozen tot volksafgevaardigde maar wordt in 1983 alweer geloosd. Omdat iedereen achter zijn ‘andere bron van inkomsten’ kwam).”
Sebastián vertelt verder over de burgeroorlog die hij hiermee ontketekende. “Ik vroeg hem te stoppen met het geweld en terrorisme. Hij liet eens een bom ontploffen tijdens het stierenvechten in een stadion, er kwamen veel mensen om het leven, zelfs familieleden. Mijn vader gaf niet toe en niet mee. Hij zei toen letterlijk tegen me: ‘In een oorlog zullen er mensen moeten sterven. Als dat dan mijn eigen moeder moet zijn, dan is dat nu eenmaal zo’.”
“Helaas overleed mijn oom (Mario, de broer van Tata) niet veel later in een vuurgevecht met de politie. Vanuit helicopters namen ze hem onder vuur terwijl hij probeerde te ontsnappen in een boot. Mijn vader was hier kapot van. Oom Mario was de beste vriend van mijn vader ook al had hij in het begin moeite met de relatie tussen Pablo en zijn veel jongere zusje Victoria ‘Tata’. Mijn vader leerde mij tijdens jungletochten achter bomen te schuilen als er helicopters aankwamen, maar ook om zelfmoord te plegen. Hij zei dan dat met het type vijand die hij had gemaakt je beter dood dan levend kon zijn. De vijanden van mijn vader gebruikte grasmaaiers tijdens hun martel- en verhoorsessies. Ze begonnen dan met je rechterhand zodat je kon zien hoe je doodbloedde. Hij zei me altijd een pistool te dragen en dan niet in je mond te schieten maar altijd door je rechteroor. En dat is precies wat er ook is gebeurd tijdens die 2 december 1993 toen mijn vader zelf het leven liet. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd en dit is precies zo gegaan zoals hij mij heeft geleerd”.
Wat was het moment waarop je jouw vader het meest hebt zien doorslaan qua woede?
Sebastián: “Toen het Monaco-gebouw explodeerde. In een autobom zat ruim 700 kilo dynamiet. Mijn vader was er niet, maar deze ontploffing kostte bijna het leven van mijn zusje Manuela (Ook zij veranderde haar naam en gaat door het leven als Juana Manuela Marroquin Santos). Onze lijfwacht Miguel hield wacht maar van hem was niets meer terug te vinden dan een hand met daarin een pistool. Mijn zusje lag in de wieg met een naar beneden gevallen raamkozijn die bijna een einde aan haar leven had gemaakt. Mijn vader was razend en liet hierop 200 bommen af gaan in Colombia. Het was toen 1988 en mijn vader regeerde de wereld met 80% van de drugshandel. Maar omdat mijn vader zoveel geweld gebruikte en slachtoffers maakte startte de politie een onderzoek naar hem”.
Tata: “Het waren moeilijke en harde tijden. De oorlog tussen de kartels escaleerde met die bom in Monaco. Leden van Los Pepes kwamen ons andere huis in wijk El Diamante in brand steken. Met benzine overgoten ze het gehele huis en brandde het af. Sommige schilderijen hebben ze meegenomen maar die onbenullen hebben hiervan geen kennis en er zijn dus ook stukken van Claudio Bravo en anderen verbrand “.
Sebastián: “Ja het waren moeilijke tijden, maar zelf had ik dit niet zo in de gaten en genoot vooral van de rijkdom die mijn vader had. Het was 1991 en mijn vader de rijkste man op aarde. Ik was 14 jaar en ging met een vriend en mijn vriendin naar Las Vegas om te gokken, feesten en alcohol te drinken. Iedereen wist dat ik de zoon van Pablo Escobar was en we gaven veel geld uit maar werden nooit een strobreed in de weg gelegd. We bezochten zelfs de bokswedstrijd van Mike Tyson tegen Donovan (28 juni 1991) in het Mirage Casino. Ik gaf binnen een paar maanden een half miljoen dollar uit en geen haan die hier naar kraaide. We sliepen in de beste hotels en lieten ons vervoeren in de meest luxueuze limousines. We hadden niet eens genoeg tijd om al het geld op te maken”.
Hoe heb je het ervaren om de zoon van Pablo Escobar te zijn?
Sebastián: “Een grotere waaier van emoties kan ik me niet voorstellen. Ik denk dat mijn vader met zijn goede en slechte daden ons het extreme heeft laten zien als het gaat om liefde en geweld. Voor mij als zoon is het daarom moeilijk om mijn eigen zoon op te voeden met haat tegen zijn opa. Dat doe ik niet. Ik leer hem van zijn familie én dus ook opa te houden, maar vertel wel wat er gebeurd is en wat voor man zijn opa was”.
Heb je overwogen om te scheiden van Pablo Escobar?
Tata: “Vaak. Ik begon er ook regelmatig over. Dat wilde hij niet horen en deed er alles aan om mij weer te verleiden. Hij gaf dan rozen en gedichten, zolang ik maar bleef. Maar ik hield vol dat we wel moesten scheiden omdat het nodig was en geen andere keuze hadden. Hij bleef weigeren en zei zelfs ‘Liever dood dan scheiden’. Nee, Pablo was niet makkelijk te overtuigen”.
Hoe is het einde van Pablo Escobar volgens jou verlopen?
Sebastián: “Hij heeft zelfmoord gepleegd, daarvan ben ik overtuigd. Het rare was ook, terwijl de DEA met het Colombiaanse leger en autoriteiten naar hem op zoek was die dag, er een journalist mij opeens belde dat mijn vader in een vuurgevecht met Carlos Castaño (groepering: Los Pepes, later AUC) was beland. Hier was geen politie of leger bij betrokken. Carlos Castaño was gewoon ingehuurd om de klus ‘te klaren’ op het Obelisco-gebouwd en kon later bellen naar de milities dat zijn werk was uitgevoerd. Hierna konden zij foto’s nemen met het lichaam van mijn vader en met de eer strijken. Mijn vader stierf in een vuurgevecht met gangsters en niet met de politie. Hij was ook blootvoets, dat toont aan dat hij niet van plan was om te ontsnappen. Hij had thuis namelijk altijd twee dingen naast zijn bed staan, zijn schoenen en zijn geweer, elke nacht. Hij zag die dag geen uitweg meer en schoot zichzelf door zijn rechteroor, de sporen zie je ook. Hij wilde zijn gezin uit handen van de overheid houden”.
Wat gebeurde er na de dood van Pablo Escobar?
Sebastián: “Iedereen dacht dat het voorbij was. Maar er was veel gebeurd. Wij als gezin werden gezocht en op mijn hoofd stond een prijs van 4 miljoen dollar. Wij werden naar Cali geroepen omdat Medellín te gevaarlijk was geworden en omdat we wilde proberen om vrede te sluiten. We moesten om de tafel met onze vijand om vrede te sluiten. Ik was heel erg bang, want dacht echt dat ik het niet zou overleven. Hoe je hiermee omgaat? Stel je voor dat de ergste vijanden van je vader, Pablo Escobar, je opbelt en zegt dat zij je laten leven maar veroordelen tot armoede… Dat kun je niets anders zeggen dan: bedankt”.
Wat is er gebeurd met het geld?
“Dat vraagt iedereen. Na de zoon van mijn vader wilde iedereen een stuk van de taart. De politie, overheid, Carlos Castaño, de paramilitairen, leger, drugsdealers, werkelijk iedereen. Het voeren van oorlog is duur. Wat men vergeet is dat veel van mijn vaders miljoenen in zakken belanden waar het in ieder geval niet hoort. Bij La Catedral bijvoorbeeld. Mijn vader liet hier bij zijn ontsnapping ruim 20 miljoen dollar achter, maar volgens het politierapport werd er maar 2 miljoen teruggevonden. Waar is dan die andere 18 miljoen dollar? Alle eigendommen van Pablo Escobar zijn officieel in beslag genomen. Los Pepes heeft de rest afgenomen. Het is niet één plek maar verschillende plaatsen en mensen”.
Hoe was het voor de vrouw van Pablo Escobar vlak na zijn dood?
Tata: “Ik moest op het matje komen bij het Calikartel dat toen onder leiding stond van Gilberto en Miguel Rodríguez Orejuela. Ze eisten de meest bizarre geldbedragen van me maar die had ik niet. Carlos Castaño zat ook aan de onderhandelingstafel, samen met nog 50 andere drugsbazen. Zij geloofde mij en Carlos Castaño zei uiteindelijk: ‘Ok, ik zal je het schilderij van Salvador Dali (zie foto hierboven) teruggeven. Dat is tussen de 3 – 5 miljoen dollar waard. Dat zal je uit de problemen helpen. Mijn broer wil dat ik dit teruggeef’. We hadden een goede relatie met de broer van Carlos Castaño omdat we allebei van kunst hielden. Ik heb hem bedankt maar wel benadrukt dat ik het moest verkopen omdat ik geld nodig had. Ik vertrok naar Argentinië om daar een nieuw leven op te bouwen. Er is teveel pijn geleden in deze familie. Nu meer dan 24 jaar later voel ik langzaam dat ik weer begin te leven. Ik heb depressies gekend en moest van mezelf kiezen voor het leven. Dat is niet altijd makkelijk geweest”.
Sebastián: “Als zoon van Pablo Escobar moest ik ook aan tafel zitten. Daar zat ik dan met Miguel Orejuela, Pacho Herrera en Chepe Santacruz. Zij bepaalden hoe het met mij zou aflopen als zoon van Pablo Escobar. Het is een bizarre tijd geweest. Ik verontschuldig me niet dat ik van mijn vader houd, maar die liefde maakt me zeker niet blind voor de fouten die hij heeft begaan.”
Bizar feit
– Op de foto’s van het dode lichaam van Escobar lijkt hij een ‘korte’ snor te hebben zoals Adolf Hitler dit ook had. Dat klopt, want beide zijkanten werden er vanaf geschoren als troffee door DEA en ABI.
Tot slot
Sebastián reist nu de wereld rond om te praten met jongeren over vrede. Hij is getrouwd met zijn jeugdliefde. Hij woont in Argentinië met hun zoon. Tata woont ook in Argentinië en schrijft een boek over haar leven als vrouw van. Ze is nooit hertrouwd.
Lees meer exclusieve verhalen uit Colombia
De ‘exclusieve verhalen’ worden speciaal geschreven door Colombiaans.nl. Hiervoor is veel onderzoek en moeite gedaan. Op de tekst berust Copyright. Niets uit deze verhalen mogen overgenomen of gekopieerd worden zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming.
» India Catalina
» Armero… en de wond van 30 jaar oud
» Ciudad Perdida
» Copa America 2001
» Embera Indianen
» La Violencia
» Muisca indianen
» Muziek en dans uit Colombia
» Mythen en Legenden van Colombia
» Nico Verbeek – Van Macondo tot Medellín
» Villa De Leyva
» Las Lajas
» De lugubere geheimen van Colombiaanse gevangenis La Modelo
» La Gaitana
» De duistere kant van ex-president Alvaro Uribe
» Hoe krijg ik een Colombiaans paspoort?
» 6 typische Colombiaanse desserts die je geprobeerd moet hebben
» 18 redenen waarom Colombia het gelukkigste volk ter wereld heeft
» Hoe krijg ik een Colombiaans paspoort?
» Help! Ik krijg bezoek uit Colombia, wat moet ik regelen?