Een glimlach. Dat is wat er gebeurde toen gisteren het Algemeen Dagblad van de regio Amersfoort op onze deurmat belandde. Er heerst een priestertekort in Nederland, maar we hebben er weer eentje bij. Hij studeerde theologie en filosofie in Bogotá maar vertrok 4 jaar geleden naar Nederland om missionaris te worden. Lees mee met het verhaal van de 34-jarige pastor Mauricio Meneses.
‘Nederland… waarom?’ Hij moest er in het begin wel even over nadenken want had eigenlijk een ander pad voor ogen. ‘Ik was aanvankelijk van plan om mijn leven te weiden om als pastoor in Colombia te werken. Maar een buitenlandavontuur doen in een land waarvan ik de taal en cultuur niet ken had ik nooit verwacht, haha. Ik voelde me geroepen door God om toch te gaan. Maar inmiddels voel ik me thuis in Soest. Ik heb hier vrienden gemaakt en heb goed contact met de parochianen. Het leuke van Nederlanders vind ik de directheid en ik leer steeds beter Nederlands begrijpen en spreken’.
‘Nederland, een beetje wennen’
‘Nederland was wel een beetje wennen. In Colombia werd ik in de supermarkt, soms tot mijn eigen schaamte, overal in de rij voorgelaten, maar in Nederland was dit wel anders. In Colombia is het rooms-katholieke geloof zeer leidend en een “geestelijke” nog een gezaghebbende figuur. Kerken zitten vol. Toen ik bij een eucharistieviering was die geleid werd door kardinaal Eijk waren er net voor aanvang 20 mensen aanwezig. Het priesterkoor had nog meer mensen. Dat was wel even schrikken’.
‘Het is geen makkelijke missie en ik realiseer me dat veel mensen misschien niet op mijn boodschap zit te wachten. Ik begrijp dat veel Nederlanders niet per se heel gelovig zijn, maar ook niet ongelovig en geloven dat er vaak wel ‘iets’ is. Ik vind het moeilijk om te begrijpen dat mensen helemaal niet in God geloven. Voor mij is het geloof in alle aspecten van het leven belangrijk. Ik vind een goede discussie met mensen die niet geloven interessant. Dat zie ik als mijn taak. Ik geloof dat er in ieder hart namelijk ruimte is voor God’.
foto: aartsbisdom.nl
Knielen op een bed violen
Op de vraag hoe pastor Meneses Nederlands leert heeft de 34-jarige een eenvoudig antwoord. ‘Ik lees het boek Knielen op een Bed violen van Jan Siebelink. Ik vind het belangrijk om Nederlands te leren want mijn parochianen hebben niets aan een pastor die ze niet kunnen verstaan’.
Drie keer per week bellen naar Colombia
De vraag werd gesteld of Pastor Meneses nog heimwee heeft naar Colombia. ‘Oh, misschien een beetje. Ik spreek drie keer per week met mijn moeder, broers en zussen. In oktober vertrek ik twee weken naar Colombia om op familiebezoek te gaan en heb er zin in. Dat is leuk natuurlijk maar noem het niet meer mijn thuis. Nederland is nu mijn thuis’.