Als ik denk aan mijn opa van mijn adoptiemoeder, dan denk ik aan zijn verhalen over de oorlog. En dan vooral ook aan zijn verhalen van direct na de oorlog. Nederland was bevrijd en men moest direct beginnen aan de wederopbouw.
Hij vertelde mij dat het niet ineens pais en vree was. Nee, velen families waren fout of grijs maar toch gingen velen gewoon door op hun werk die ze ook in de oorlog deden, terwijl hun rol uiterst discutabel was. Maar de gedachte was, wie moest en kon hun werk overnemen? Natuurlijk werden diegene die misdaden hadden begaan gestraft.
Nee, de weg naar een democratisch en sociaal Nederland was toen nog een lange weg die men moest afleggen. De wijze woorden van mijn opa komen ook vandaag op de dag van het vredesverdrag bij mij naar boven. de blijdschap maar ook de ingewikkelde manier waarop we de “nieuwe vrede” moeten vormgeven en elkaar weer moeten vinden in een nieuwe mooie weg . Een weg die lang is, hobbels kent, maar ook een weg van kennis en vrede die men hoopt te krijgen door te beseffen dat vrede een groot goed is.
Carlo
– Colombiaans.nl